پـونـز

‏ذهن ما معمولی های بیریخت و بد تیپ همیشه با دو سوال درگیره
‏وقتی تنهاییم:
‏یعنی میشه کسی از من خوشش بیاد؟!
‏وقتی کسی ازمون خوشش اومده:
‏این واقعا از چیه من خوشش اومده؟!

ینجا همه خوبند ، خیالت راحت !
من مانده ام و چهارتا هم صحبت
این گوشه نشسته ایم و دلتنگ توایم
من ، عشق ، خدا ، عقربه های ساعت …

دلتـنگـــــم …
هــــــمـــین !
و ایــــــن نیــــــاز به هــــیچ زبـــان شاعــــرانه ای نــــدارد …

تو مرا می فهمی
من تورا می خواهم
و همین ساده ترین قصه یک انسان است
تو مرا می خوانی
من تو را ناب ترین شعر زمان می دانم
و تو هم می دانی
تا ابد در دل من می مانی…

خدا ” تو ” را که می آفرید
حواسش پرت آرزو های من بود !
شدی همان آرزوی من …!